8 rodzajów interwencji psychologii pozytywnej dla grup
1. Pozytywna psychoterapia grupowa
Psychoterapia pozytywna ma na celu zwiększenie pozytywnych emocji, zaangażowania i znaczenia, a nie bezpośrednie zwalczanie negatywnych objawów (Seligman, Rashid, & Parks, 2006).
Rozszerzeniem tych empirycznie potwierdzonych ram jest Pozytywna Psychoterapia Grupowa, która poprawiła samoocenę i stan gniewu wśród nastolatków; poprawiła objawy depresji i zwiększyła dobrostan psychologiczny, nadzieję i smakowanie u dorosłych; oraz poprawiła samoocenę u klientów ze schizofrenią (Lee, 2013; Seligman i in., 2006; Meyer i in., 2012).
2. Grupowa terapia poznawczo-behawioralna
Wykazano, że CBT prowadzona w formie grupowej znacząco poprawia poziom zamartwiania się, lęku, depresji i jakości życia u klientów z uogólnionym zaburzeniem lękowym (Stanley i in., 2003).
Yalom & Leszcz (2005) zaproponowali, że skuteczność grupowej CBT jest wynikiem wspólnych doświadczeń i wsparcia rówieśników poprzez dyskusje grupowe, rozwój technik socjalizacyjnych, zachowań naśladowczych oraz poczucia akceptacji, które wynika z przynależności do bezpiecznej i wspierającej grupy.
3. Interaktywna terapia behawioralna (Interactive Behavioral Therapy)
Model interaktywnej terapii behawioralnej (IBT) w psychoterapii grupowej jest szeroko stosowany z grupami wykazującymi podwójne diagnozy i ewoluował dzięki pracy z dorosłymi osobami z niepełnosprawnością intelektualną i zaburzeniami psychicznymi (Tomasulo, 2014).
Specjalnie zaprojektowany dla osób z trudnościami w uczeniu się, IBT ma na celu pracę poprzez czterostopniowy proces, który zachęca do pozytywnych zmian w grupie. Według Tomasulo (2014), cztery etapy IBT obejmują:
Orientacja – Praktycy powinni zachęcać do komunikacji między członkami grupy, aby zidentyfikować wszelkie kwestie związane z ich trudnościami w uczeniu się, które mogą utrudniać im postępy.
Dzielenie się – Członkowie grupy powinni być zachęcani do mówienia o sobie jako sposób na „rozgrzanie się” i przygotowanie do uczestnictwa w grupie.
Odegranie – członkowie grupy są zapraszani do odegrania ról w poważnych emocjonalnie sytuacjach.
Afirmacja – Podczas tego etapu członkowie grupy mogą przekazywać sobie nawzajem informacje zwrotne, a terapeuta może dokonać przeglądu wszelkich czynników terapeutycznych, które wystąpiły podczas sesji.
4. Terapia Nadziei
Techniki Hope Therapy pomagają klientom przede wszystkim w konceptualizacji jasnych celów, uczeniu się, jak stworzyć wiele ścieżek do osiągnięcia tych celów oraz w generowaniu motywacji do podtrzymania dążenia do celu. Snyder (2002) stwierdził, że większa nadzieja jest konsekwentnie powiązana z lepszymi wynikami w nauce, sportem, zdrowiem fizycznym i dostosowaniem psychologicznym.
Terapia Nadzieją wykorzystuje nadzieję jako zmienną siłę, która może służyć jako ważna zmiana terapeutyczna zarówno w kontekście indywidualnym, jak i grupowym.
Grupowa terapia nadziei promuje znaczenie życia i ma potencjał, aby poprawić samopoczucie psychologiczne, zmniejszyć lęk, zwiększyć samoocenę, odporność i nadzieję oraz znacząco zmniejszyć depresję i zwiększyć nadzieję u matek, których dzieci chorują na raka (Abbasi i in., 2017; Shekarabi-Ahar i in., 2012).
5. Terapia poznawcza oparta na uważności (Mindfulness-Based Cognitive Therapy, MBCT)
Oparta na Mindfulness-based Stress Reduction (MBSR) Kabata-Zinna, MBCT jest tradycyjnie dostarczana w środowisku grupowym i wykazano, że jest skuteczną interwencją w zakresie redukcji objawów depresyjnych, poprawy dobrostanu psychologicznego oraz wzmocnienia mindfulness i self-compassion w różnych populacjach (Schroevers, Tovote, Snippe, & Fleer, 2016).
MBCT ma na celu wyszkolenie klientów do obserwowania i kwestionowania automatycznych negatywnych myśli w sposób nieosądzający poprzez połączenie grupowych ćwiczeń mindfulness, ćwiczeń poznawczo-behawioralnych i codziennej praktyki domowej, aby pomóc klientom stać się bardziej świadomym chwili obecnej. (Segal, Teasdale, & Williams, 2013).
6. Terapia grupowa skoncentrowana na współczuciu
Terapia skoncentrowana na współczuciu ma na celu pomoc w kultywowaniu i budowaniu współczujących motywów i emocji dla siebie i innych u klientów, którzy wykazują wysoki poziom samokrytyki i wstydu oraz wykazują opór wobec współczujących i prospołecznych motywów (Braehler, Harper, & Gilbert, 2013).
Terapia Grupowa Skoncentrowana na Współczuciu zawiera praktyki mindfulness i współczucia, reframing, uczenie się interpersonalne, budowanie przywiązań rówieśniczych oraz zadania narracyjne. Dzięki tym działaniom Compassion-focused Group Therapy ma potencjał do zmniejszenia objawów depresji i lęku przy jednoczesnym zwiększeniu odporności emocjonalnej, współczucia i poczucia własnej wartości (Anderson & Rasmussen, 2017).
7. Terapia Grupowa Akceptacji i Zaangażowania (Acceptance and Commitment Group Therapy)
Acceptance and Commitment Group Therapy ma na celu pomóc klientom powstrzymać się od prób kontrolowania lub unikania nieprzyjemnych doznań lub emocji, takich jak pragnienia i wycofanie, i zwiększyć ich gotowość do ich doświadczania (Lopez & Luciano, 2009).
ACT okazał się obiecujący w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, w tym psychozy, lęku i stresu, depresji, nadużywania substancji i chronicznego bólu (Hayes, Luoma, Bond, Masuda, & Lillis, 2006).
Według Lopeza i Luciano (2009), w ramach ACT, każde z tych pozornie odrębnych zaburzeń ma wspólną cechę: próby podejmowane przez klientów w celu kontrolowania lub zmniejszenia skutków awersyjnych zdarzeń (Lopez i Luciano, 2009).
8. Dociekania wartościujące (Appreciative Inquiry)
Dociekania doceniające (AI) to dynamiczne, oparte na sile podejście wykorzystywane do wspierania grup, organizacji i społeczności w tworzeniu nowych, pozytywnych obrazów siebie, opartych na afirmatywnym rozumieniu ich przeszłości (Bushe, 1998). Mówiąc prościej, AI zwiększa zdolność do generatywnych i pozytywnych zmian.
