Naukowa wiedza o zaludnieniu obu Ameryk jest równie niespokojna, jak niegdyś półkula zachodnia. Szczątki szkieletów, artefakty kulturowe, takie jak kamienne narzędzia i coraz częściej mikroskopijne fragmenty starożytnego DNA wywołały gorące debaty na temat tego, która z kilku historii pochodzenia najlepiej wyjaśnia dostępne dowody. Dodatkowy konflikt wynika z tragicznej spuścizny naukowej, polegającej na ignorowaniu i wykorzystywaniu rdzennych grup, których przodkowie są na celowniku.
Antropolog i genetyk Jennifer Raff przedstawia swoje spojrzenie na stan tego fascynującego i burzliwego pola badawczego w książce Origin: A Genetic History of the Americas.
Raff chce opowiedzieć najdokładniejszą, choć wciąż niekompletną, historię zasiedlenia obu Ameryk przez ludzi, integrując badania nad starożytnym i współczesnym DNA ze znaleziskami archeologicznymi. Odnosi się do ludzi, którzy zamieszkiwali zachodnią półkulę przed przybyciem Europejczyków jako First Peoples, termin preferowany przez niektórych jej rdzennych kolegów.
Większość badaczy uważa, że przodkowie Pierwszych Ludów żyli na Syberii i w Azji Wschodniej 20 000 lat temu lub więcej podczas epoki lodowcowej, wyjaśnia Raff. Konsensus utrzymuje, że grupy te w końcu przekroczyły zatopiony obecnie pas ziemi – most Bering Land – który łączył północno-wschodnią Azję z Ameryką Północną. Analizy starożytnego ludzkiego DNA wskazują, że ci migranci dali początek populacjom żyjącym na południe od lądolodu, który przebiegał przez północną część Ameryki Północnej od około 80 000 do 11 000 lat temu. Wiele jednak pozostaje niewyjaśnionych.
Raff zagłębia się w kilka konkurujących ze sobą modeli dotyczących tego, jak, kiedy i gdzie ludzie po raz pierwszy wkroczyli na tereny obu Ameryk. Jedno z podejść zakłada, że Sybiracy z epoki lodowcowej, znani ze znalezisk archeologicznych, dotarli do Ameryki Północnej między 16 000 a 14 000 lat temu i w ciągu kilku tysiącleci przemierzyli kontynent na południe przez szczelinę w topniejącym lądolodzie. Osadnicy ci prawdopodobnie założyli kulturę Clovis, znaną z charakterystycznych kamiennych punktów (SN: 1/15/22, s. 22).
